"Τα χέρια χαϊδεύουν, αγκαλιάζουν, ΑΓΑΠΑΝΕ, μα ΠΟΤΕ τους δεν ΧΤΥΠΑΝΕ" - Απίθανα Νηπιάκια - 4ο & 6ο Τμήματα
"Τα χέρια χαϊδεύουν, αγκαλιάζουν, ΑΓΑΠΑΝΕ, μα ΠΟΤΕ τους δεν ΧΤΥΠΑΝΕ"
Από την αρχή της σχολικής χρονιάς και καθημερινά με τα Απίθανα Νηπιάκια μας, μέσα
στην τάξη ασχολούμαστε με δραστηριότητες, παιχνίδια και παραμύθια ώστε να μπορέσουμε να
δημιουργήσουμε ένα θετικό κλίμα αποδοχής και συνύπαρξης, να τους δοθεί η δυνατότητα να εκφραστούν θετικά και να αναπτύξουν φιλικές σχέσεις με τους συμμαθητές.
Συγκεντρωθήκαμε στην παρεούλα και διαβάσαμε το εξαιρετικό
βιβλίο που περνά με πολύ τρυφερό τρόπο ένα υπέροχο μήνυμα στα παιδιά:: "Τα χεράκια δεν
χτυπάνε τα χεράκια αγαπάνε"
Συγγραφική ομάδα: Οι μαθητές του 1ου ολοήμερου
νηπιαγωγείου Παλαιοκάστρου
Επιμέλεια κειμένων: Βιργινία Αρβανιτίδου
Περιγραφή από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Τι μπορεί να κάνει ένα χέρι όταν είναι λυπημένο; Υπάρχουν
πολύχρωμα χέρια; Και αν ναι, πώς αποκτούν τα χρώματά τους; Ένα παραμύθι με
χέρια που … αγγίζουν το φαινόμενο της βίας … δίνουν απλόχερα την αγάπη τους και
… ανοίγουν πολλά παράθυρα στη χρωματιστή πλευρά της ζωής. Τα χέρια έχουν
διάφορα σχήματα, μεγέθη και χρώματα. Τα χέρια σου είναι φτιαγμένα, για να
κάνουν πάρα πολλά πράγματα.
«Ήταν κάποτε ένα χεράκι μωβ που δεν είχε φίλους και γι’
αυτό ήταν πολύ λυπημένο. Έτσι λοιπόν άρχισε να κάνει διάφορα άσχημα πράγματα
για να το προσέξουν οι άλλοι. Να χτυπάει, να σπάει, να χαλάει, να τραβάει...Όμως
και [πάλι κανένας δεν το ήθελε για να παίξει μαζί του. Μια μέρα ένα πολύχρωμο χεράκι το άγγιξε και
άρχισε να του δείχνει όμορφα πράγματα που μπορούν να κάνουν τα χεράκια. Τα χεράκια μπορούν να παίξουν, να βούτηξαν
μέσα στην μπογιά, να παίξουν μπάλα, να διάβασαν βιβλία, να παίξουν κουκλοθέατρο
και πιάνο, να κολυμπήσουν, να φτιάξουν κάστρα στην αμμουδιά, να βοηθήσουν τους
άλλους...»
Προβληματιστήκαμε και συζητήσαμε με τα παιδιά. Υπάρχει και κάτι για το οποίο τα χέρια δεν είναι φτιαγμένα. Τα χέρια δεν είναι για να χτυπάνε. Τα χέρια προκαλούν πόνο όταν χτυπούν. Πώς αισθανόμαστε όταν κάποιος μας χτυπάει; Πονάει το σώμα μας. Πονάει και η ψυχή μας. Γιατί μερικοί άνθρωποι χτυπάνε; Τι νιώθουν;
Υπάρχουν άλλοι τρόποι, για να ξεσπάσεις. Μπορείς…
Σκεφτήκαμε πράγματα που μπορούμε να κάνουμε με τα χέρια, πράγματα όμορφα και τρυφερά. Έτσι χαιρετηθήκαμε, στείλαμε φιλάκια, χαϊδέψαμε, κάναμε αγκαλίτσες κ.τ.λ. Γίναμε ζευγαράκια και σχεδιάσαμε με τις παλάμες μας σχηματίζοντας μια καρδιά.
Χρωματίσαμε τα χεράκια μας και καταγράψαμε
επάνω σε μια τεράστια καρδιά τις σκέψεις μας:
-Τα χέρια είναι για να παίζουμε, να
ζωγραφίζουμε, να ντυνόμαστε, να παίζουμε μουσική, να τρώμε, να χαϊδεύουμε, να
πιάνουμε, να χαιρετάμε, να μαγειρεύουμε, να κολυμπάμε, να αγκαλιαζόμαστε, να
χτενιζόμαστε, να λουζόμαστε, να κάνουμε εργασίες, να δουλεύουμε, να ψήνουμε σουβλάκια, να αγγίζουμε, να στέλνουμε φιλάκια, να διαβάζουμε βιβλία, να βοηθάμε, να μιλάμε, να γράφουμε κ. λ. π.
Κολλήσαμε τα χεράκια μας γύρω από την μεγάλη καρδιά...
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να διορθώσεις τα πράγματα χωρίς καβγάδες. Σκέψου το...
Κι αν ο φίλος σου φωνάζει, κλωτσάει, σε σπρώχνει ή σε χτυπάει; Δε χρειάζεται να κάνεις το ίδιο. Μπορείς απλώς να φύγεις. Μπορείς να βρεις κάτι άλλο να κάνεις ή κάποιον άλλο να παίξεις ή ένα μεγαλύτερο να σε βοηθήσει: "θα μιλήσω στο δάσκαλό μου", "θα ρωτήσω τη μαμά μου". Μπορείς να πεις στον φίλο σου: "Τα χέρια χαϊδεύουν, αγκαλιάζουν, ΑΓΑΠΑΝΕ, μα ΠΟΤΕ τους δεν ΧΤΥΠΑΝΕ".
"Υπάρχουν χέρια που φυτεύουν ένα δένδρο
Και άλλα χέρια που του βάζουνε φωτιά.
Υπάρχουν χέρια που σαν πέσεις σε σηκώνουνε ξανά,
Σίγουρα θα 'χεις συναντήσει δύο χέρια σαν κι αυτά..."
"Βλέπω εδώ μέσα κάτι χέρια
Που έχουν γίνει μια γροθιά
Είναι χεράκια που έχουν μάθει
Να προσφέρουνε ΒΟΗΘΕΙΑ, ΑΓΑΠΗ και ΧΑΡΑ!"
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου