Υπάρχει τίποτα πιο απλό και παντοδύναμο από την αγάπη; 1η Οκτωβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Τρίτης Ηλικίας. Τμήμα 5 ( Μαργαρίτες και Μαργαριτάκια)

 

Η 1^η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Τρίτης Ηλικίας και οι Μαργαρίτες και τα Μαργαριτάκια δεν ξεχνούν να δείξουν την αγάπη τους στα πλέον αγαπημένα τους πρόσωπα, που δεν είναι άλλοι από τον παππού και την γιαγιά. 

Η αφορμή για να μιλήσουμε για την άδολη αγάπη τους μας δίνεται με την αφήγηση του παραμυθιού του Σελ Σιλβερστάιν με τίτλο

 « Το δέντρο που έδινε»

«Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μηλιά. . . κι αγαπούσε ένα αγοράκι».

Έτσι αρχίζει το όμορφο παραμύθι που το διάβασμά του αφήνει τη γεύση μιας αξέχαστης ευαισθησίας. Κάθε μέρα το αγόρι πήγαινε στη μηλιά κι έτρωγε τα μήλα της, έκανε κούνια απ' τα κλαδιά της, σκαρφάλωνε στον κορμό της. . . κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

Μα όσο το αγόρι μεγάλωνε, τόσο περισσότερα ζητούσε απ' το δέντρο και το δέντρο έδινε, έδινε, έδινε αδιάκοπα.

 Αυτό το τρυφερό και παραβολικό παραμύθι καταφέρνει να  είναι μια συναισθηματική ερμηνεία του χαρίσματος που έχουν εκείνοι που ξέρουν να δίνουν κι εκείνοι που ξέρουν να ανταποδίδουν με αγάπη , γιατί δεν υπάρχει τίποτα  πιο απλό και παντοδύναμο από την αγάπη.

Κι αυτοί που μας την χαρίζουν απλόχερα και χωρίς ιδιοτέλεια είναι οι γιαγιάδες μας και οι παππούδες μας.

Το παραμύθι αυτό το δραματοποιούμε και στο τέλος,  γύρω από την δική μας μηλιά, χορεύουμε το παραδοσιακό τραγούδι: «Μήλο μου κόκκινο»

Στη συνέχεια δημιουργούμε ομαδικά την αφίσα μας για την ημέρα αυτή, αλλά και ατομικά  φτιάχνουμε  ο καθένας μας  την δική του κάρτα για να την χαρίσουμε στους αγαπημένους μας. Η κάρτα μας είναι μια καρδιά που ανοίγει και μεταμορφώνεται σε μία μαργαρίτα και η οποία μέσα της κρύβει την αγάπη μας για τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, γραμμένη με τα μικρά μας τα χεράκια.

Αλλά όπως κάθε γιορτή για να γίνει ακόμα πιο νόστιμη συνοδεύεται και από ένα γλυκό , ετοιμάζουμε κι εμείς μηλοπιτάκια σε σχήμα τριαντάφυλλου.

Κι επειδή στο νηπιαγωγείο μας τίποτα δεν πάει χαμένο, παίρνουμε τους σπόρους από τα μήλα που χρησιμοποιήσαμε για το γλυκό και τους σπέρνουμε στην αυλή μας, με την ελπίδα σύντομα να έχουμε την δική μας μηλιά.