Άναμμα Δέντρου στο νηπιαγωγείο μας με πολλές πολλές εκπλήξεις. Τμήμα 5 και Τμήμα Ένταξης ( Μαργαρίτες και Μαργαριτάκια)

 

Οι Μαργαρίτες και τα Μαργαριτάκια στέλνουν στους γονείς ένα κουραμπιέ, πλασμένο από τα μικρά τους χέρια και  προσκαλούν στο Νηπιαγωγείο τους γονείς  για να στολίσουμε  όλοι μαζί,  σαν μια μεγάλη οικογένεια, το δέντρο μας. 

Κι αφού είμαστε όλοι μαζί ξεκινά το παραμύθι.

 Βάφουμε το πρόσωπό μας με χριστουγεννιάτικα θέματα και ξεκινάμε να στολίζουμε το δέντρο μας με καρδούλες και αστεράκια που πάνω τους γράφουμε τις ευχές μας για τη νέα χρονιά.

 Ευχές όπως «να ζει για πάντα ο Αη Βασίλης», «μακριά από ιούς», « να ζούμε όμορφες στιγμές» και τόσες άλλες. 

Κάθε παιδί μαζί με την μαμά ή τον μπαμπά κρεμάει την ευχή του σαν στολίδι πάνω στο έλατο.

Ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση και… 10.. 9… 8.. 7… 6… 5… 4… 3… 2… 1…. Το δέντρο μας λάμπει!

Υπάρχει όμως κι ένα παιδί, που το λένε Θεοφάνη, και είναι το πνευματικό παιδί της  Μαρίας Ξανθοπούλου ( Νηπιαγωγός, Συγγραφέας, Πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Βιβλίου του Ν. Πέλλας και πάνω από όλα , αγαπημένη φίλη)που όπως μας αφηγείται η ίδια με την ζεστή φωνή της  εύχεται Ειρήνη.. Ειρήνη για όλα τα παιδιά του Κόσμου…

Ο μικρός Θεοφάνης , μέσω της Μαρίας Ξανθοπούλου, μας μιλάει για τα έθιμα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς  και την ίδια στιγμή τα σκανταλιάρικα ξωτικά  φυσάνε την άχνη από τους κουραμπιέδες και κυνηγιούνται γύρω από το δέντρο, όση ώρα λείπει ο Αη Βασίλης από κοντά τους.

Κι όταν ένα παραμύθι τελειώνει , τι κάνουν τα παιδιά μαζί με τους γονείς τους;

Μα τι άλλο; Σβήνουν τα φώτα και ξαπλώνουν ….

Το ίδιο κάνουμε κι εμείς… Ξαπλώνουμε , κλείνουμε τα μάτια και περιμένουμε τον Αη Βασίλη  να φανεί…

Όμως ο Αη Βασίλης αργεί.. γιατί άραγε;

Ένα παιδί λέει πως φταίει που φτιάχνουν τους δρόμους για το φυσικό αέριο… 

Ναι αλλά στον ουρανό δεν υπάρχουν δρόμοι...

 Μήπως δεν  έρθει τελικά;

Σηκωνόμαστε όλοι μαζί και τραγουδάμε τα κάλαντα για να τον προσελκύσουμε…

Ναι αυτό ήταν!

 Ακούμε  από μακριά τα καμπανάκια του να χτυπούν και μαζί με αυτά χτυπά κι η μικρή μας καρδούλα…

Νάτος λοιπόν εδώ μπροστά μας…

Έρχεται μέσα στην τάξη μας και έναν έναν μας φωνάζει κοντά του για να μας δώσει το δωράκι του…

Το έλκηθρό του είναι έξω στην αυλή και τα ταρανδάκια του μας περιμένουν .

Ανεβαίνουμε με  ενθουσιασμό στο έλκηθρο !

Ζούμε ένα όνειρο και μαζί μας στην χαρά παρασύρουμε και τους γονείς μας  αλλά και όλη την γειτονιά…

Ακόμα και το γεμάτο φεγγάρι βγαίνει από τα σύννεφα για να μοιραστεί μαζί μας την στιγμή αυτή.

Οι όμορφες στιγμές τελειώνουν;

Όχι δεν τελειώνουν.. οι όμορφες στιγμές φεύγουν για να δώσουν τη σειρά τους σε άλλες ακόμα πιο όμορφες στιγμές!

Έτσι κι όταν φτάνει η στιγμή ο Αη Βασίλης να μας αποχαιρετήσει, μπαίνουμε μέσα για να χαρούμε τον πλούσιο μπουφέ που έχουν ετοιμάσει από νωρίς οι μανούλες μας.

Κι ύστερα έρχεται  η στιγμή να φύγουμε για το σπίτι μας και κάτω από τις ζεστές κουβερτούλες μας  να ζήσουμε και πάλι  όλα τα όμορφα , μέσα στα όνειρα μας.

Να ζήσουμε  με ένα πλατύ και μόνιμο χαμόγελο.. έτσι όπως θα έπρεπε να ζουν όλα τα παιδιά της Γης…

 

Ευχαριστούμε πολύ  την Μαρία Ξανθοπούλου , που με ενθουσιασμό δέχτηκε να πάρει μέρος σε αυτή την εκδήλωση  και να γράψει ένα παραμύθι ειδικά για εμάς , την Σιμμέλα Ψαθά που μας βοήθησε στο face painting και μας δάνεισε τις μπογιές της, όλες τις μανούλες για τον καταπληκτικό μπουφέ, την μητέρα που πρόσφερε τα δώρα που μοίρασε ο Αη Βασίλης και φυσικά όλους τους γονείς  που με την θετική τους ενέργεια συνέβαλλαν τα μέγιστα ώστε η βραδιά αυτή να μείνει αξέχαστη σε όλους μας!

 Μετά από αυτά τα χρόνια του εγκλεισμού και των περιορισμών  ήταν ότι χρειαζόμασταν για να «γεμίσουμε», μικροί μεγάλοι, με αισιοδοξία  … χαμόγελα… και ελπίδες πως τα καλύτερα έρχονται!