1ο 6/θ Νηπιαγωγείο Γιαννιτσών "Δήμητρα Μίγγα-Κασάπη"

  Αποταμιεύουμε ΑΓΑΠΗ όχι μόνο σήμερα στις 31 Οκτωβρίου αλλά την κάθε μέρα της ζωής. Διαβάζουμε το παραμύθι της Κικής Δημητριάδου: "Ο κουμπαράς της Ζωής" και καταλήγουμε πως όλα όσα έχουμε στην καρδιά μας κανείς δεν μπορεί να μας τα πάρει. Οι θησαυροί μας είναι εκεί: ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ!

Αγαπημένο  μου ημερολόγιο  Με λένε Αδέσποτο και μένω σε μια αίθουσα νηπιαγωγείου. Μην εκπλήσσεσαι, αυτή είναι απ΄ τις μεγαλύτερες βεβαιότητες του κόσμου: Δίπλα στα παιδιά γίνονται θαύματα!  Ε, κι εγώ ένα τέτοιο γεύομαι...  Είμαι ανάμεσα στα φιλαράκια μου, χορταίνω αγάπη, συντροφιά, αθωότητα, ζωντανά ανέκδοτα, χάδια.  Είμαι σούπερ τυχερός ε; Το ξέρω! Το καλοκαίρι μελαγχολώ. Τότε αδειάζει η τάξη αλλά δεν κρατάει για πολύ ευτυχώς. Το φθινόπωρο, μου ξαναφέρνει τα φιλαράκια μου.  Θα σου γράφω ημερολόγιο μου. Θα σου γράφω γιατί έχω ανάγκη να κοινωνώ το μαγικό του σχολείου. Σήμερα, σου αφήνω μία σελίδα από το βιβλίο "το ημερολόγιο της Δώρας". Μέσα σ΄ αυτήν την αίθουσα γράφτηκε. Εκείνα τα φιλαράκια μου μεγάλωσαν πολύ!   Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε βλέπεις, οι ζωές των ανθρώπων άλλαξαν απίστευτα! Αυτό είναι και  το αγαπημένο σλόγκαν της κυρίας "η ζωή έχει περισσότερη φαντασία από εμάς". Άνθρωπος το έγραψε, ένας Γάλλος κινηματογραφιστής. Δεν θα μπορούσε να το σκεφτεί ποτέ α

Ντυμένη στα γαλανόλευκα είναι όλη η πατρίδα μας αυτές τις μέρες απ' άκρη σ' άκρη. Με υπερηφάνεια κυματίζει η γαλανόλευκη σε όλα τα σπίτια, τα σχολεία.  Μαθητές θα παρελάσουν κρατώντας την με τιμή και δόξα στα χέρια. Το ιερό μας σύμβολο που είναι τιμή και καμάρι κάθε Έλληνα όπου κι αν βρίσκεται. Η Σημαία με τις γαλανόλευκες λωρίδες και τον ολόχρυσο Σταυρό. Το σύμβολο που τίμησαν οι  Έλληνες  στο μέτωπο και το έσωσαν μέσα στην αντάρα του πολέμου. Χρώματά της, το απέραντο μπλε του ουρανού και της θάλασσας και το λευκό των κυμάτων, ο ολόχρυσος σταυρός, η πίστη μας, το επίσημο θρήσκευμα της χώρας μας, ο χριστιανισμός. Διαβάσαμε και παρακολουθήσαμε με τα παιδιά το video από το παραμύθι: "Ασπρογάλανο πανί" της Γαλάτειας Σουρέλη. "Μιλούσανε δυο νεράιδες:  – Τι σημαία να δώσουμε σ’ αυτή τη χώρα; είπαν κι έδειξαν την Ελλάδα. – Ας ρωτήσουμε την ίδια, είπε η μια.- Ας ρωτήσουμε, συμφώνησε και η άλλη. Βρήκαν την Ελλάδα να λούζεται σε μια καταγάλανη θάλασσα και να στεγνώνει κά

28η Οκτωβρίου 1940. Οι Μαργαρίτες & τα Μαργαριτάκια του 1ου 6/θέσιου Νηπιαγωγείου Γιαννιτσών μαθαίνουμε για τον πόλεμο , για τις συνέπειές του και αποφασίζουμε ότι θέλουμε Ειρήνη .

Ο Οκτώβριος είναι ο μήνας που μας έρχεται φορτωμένος ιστορία και μνήμες.  Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε με μεγάλη λαμπρότητα την επέτειο  της  28ης Οκτωβρίου του 1940,  ένα σταθμό της ιστορίας μας,   μια χρυσή σελίδα. Το αξέχαστο, το μεγάλο, το δοξασμένο ’40 . Το ασύγκριτο, το μοναδικό ΟΧΙ που δείχνει την τόλμη και την υπερηφάνεια που κρύβει μέσα της η αθάνατη Ελληνική ψυχή. Παρακολουθήσαμε το video του παραμυθιού: " Σαν Παραμύθι"  της Γαλάτειας Σουρέλη Ένα παραμύθι του παππού που αναφέρεται στο γίγαντα και το μικρό νάνο, ένα παραμύθι για τον πόλεμο του 40. "Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας γίγαντας, ένας μεγάλος γίγαντας, τόσο μεγάλος όσο σαράντα εκατομμύρια άνθρωποι μαζί. Τον ίδιο καιρό κάπου κοντά στο γίγαντα, ζούσε ένας νάνος, ένας μικρός χαρούμενος νάνος. Νάνος και γίγαντας ζούσαν ο καθένας στον τόπο τους χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλον. Τους χώριζε άλλωστε ένα τεράστιο αυλάκι, μια θάλασσα. Ζούσαν ευτυχισμένοι… Και περνούσε ο καιρός. Ο νάνος κοίταζε τη δουλειά