Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης – "Ο κουμπαράς της Ζωής" (Απίθανα Νηπιάκια – τμήματα 4ο & 6ο)

Η 31η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί παγκοσμίως ως ημέρα της αποταμίευσης. Στις 31 Οκτωβρίου του 1924 ιδρύθηκε στο Μιλάνο το Διεθνές Ινστιτούτο Ταχυδρομικών Ταμιευτηρίων.

Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης – Ημέρα Αποταμίευσης Αναμνήσεων για τα Απίθανα Νηπιάκια μας.

Το κλειδί της Ευτυχίας και της Επιτυχίας βρίσκεται στα συναισθήματα, στις όμορφες αναμνήσεις, στις μικρές καθημερινές στιγμές τις οποίες οφείλουμε να εκτιμούμε και να απολαμβάνουμε!

Διαβάσαμε το νέο παραμύθι της συναδέλφου μας κυρίας Κικής Δημητριάδου: "Ο κουμπαράς της Ζωής" μια πολύ τρυφερή ιστορία που αναδεικνύει την συναισθηματική έννοια της αποταμίευσης.

"Μια φορά κι έναν καιρό

σ' ένα όμορφο χωριό

ήταν ένα κοριτσάκι γελαστό

 και πολύ αγαπητό.

 

Αγαπούσε τους ανθρώπους

τα ζωάκια, τη φύση, τη ζωή

ζούσε με αγάπη και χαρά

κάθε της στιγμή.

 

Ένας νεαρός πραματευτής

την βρήκε να κάθεται στον πλάτανο  ψηλά

της χάρισε για δώρο

έναν πήλινο κουμπαρά.

 

"Δεν πρόκειται για έναν συνηθισμένο κουμπαρά"

της ψιθύρισε με χαρά

"δεν αποταμιεύεις χρήματα σ' αυτόν

ούτε πράγματα υλικά.

 

Αποταμιεύεις ψυχή

κάθε όμορφη και άσχημη στιγμή

αναμνήσεις, γέλια, δάκρυα και χαρές

χρώματα, ήχους, μυρωδιές"...

Με τα χρόνια ο κουμπαράς γέμιζε, αλλά πάλι δεν γέμιζε! Θα έπρεπε να γεμίζει γιατί η Ζωή του έριχνε συνέχεια κι αυτός ρουφούσε, σημάδι πως αποταμίευε σωστά!

 Όταν ένιωσε ότι τα πόδια της

δεν τη βαστούν πια

του έδωσε μια

και άνοιξε στα δύο τον κουμπαρά.

 

Ξανάνιωσε και βρέθηκε

στον πλάτανο ψηλά

να αγγίζει με το δαχτυλάκι της

το στόμα του πουλιού ξανά.

Κοίταξε κάτω και είδε από ψηλά όλους και όσα αγάπησε που την περίμεναν να κατέβει γιατί ο πανηγύρι είχε ήδη αρχίσει και δε θα κρατούσε για πολύ!

Διδακτική αξιοποίηση της ιστορίας:

Για να δούμε τι θυμάστε!

Σε αστεράκια ζωγραφίσαμε τις δικές μας αναμνήσεις,..

και τις αποταμιεύσαμε μέσα στον δικό μας κουμπαρά!

Αποταμιεύσαμε γέλια, δάκρυα και χαρές, χρώματα, ήχους, μυρωδιές, παραμύθια, τραγουδάκια, όνειρα και ταξιδάκια."

Και τραγουδήσαμε για τον κουμπαρά μας.

"Έχω έναν κουμπαρά

και του ρίχνω με χαρά

μια ανάμνηση δική μου

βγαλμένη μέσα απ' την ψυχή μου.

 

 Γέλια, δάκρυα και χαρές

χρώματα, ήχους, μυρωδιές

παραμύθια, τραγουδάκια

όνειρα και ταξιδάκια."

Ζωγραφίζω μια ανάμνηση από αυτές που ρίχνω στον κουμπαρά μου.