"Μια φορά κι έναν καιρό ένας Αρλεκίνος, όμορφος και φίνος" - Απίθανα Νηπιάκια 4ο & 6ο Τμήματα

Βρισκόμαστε πλέον στην τελευταία βδομάδα της Αποκριάς, λίγο πριν το τρελό ξεφάντωμα που όλοι μικροί μα και μεγάλοι περιμένουμε με πολλή χαρά, κέφι και όρεξη για να ντυθούμε μασκαράδες, να χορέψουμε, να διασκεδάσουμε, να ξεφαντώσουμε και να ξεχαστούμε λιγάκι, να ξεφύγουμε από τη δύσκολη καθημερινότητα.

Κάθε χρόνο στην παρέα μας ο γλυκός μας "Αρλεκίνος", το αγαπημένο μας παραμύθι της κυρίας Ζωρζ Σαρή. 

Παρόλο που το διαβάζουμε κάθε χρόνο δεν το χορταίνουμε. Η ιστορία αυτού του μικρού παιδιού αγγίζει τις καρδιές όλων μας και μας ξυπνά αμέτρητα συναισθήματα.

Μπορείτε να ακούσετε το παραμύθι στο παρακάτω βίντεο:

Η Ιστορία του μικρού "Αρλεκίνου"'

"Είναι Κυριακή της Αποκριάς στην πόλη με τις γόνδολες, τη Βενετία, και όλοι γλεντάνε. Τις Απόκριες, στη Βενετία γιορτάζουν το καρναβάλι με παρελάσεις, χορούς, τραγούδια και ξεφάντωμα… όλοι ντύνονται μασκαράδες και γλεντάνε μέχρι το πρωί… εκτός από ένα μικρό αγόρι, τον Αρλεκίνο, που είναι ορφανός και φτωχός… δεν έχει στολή για να μασκαρευτεί και να πάει να διασκεδάσει  μαζί με τους άλλους μασκαράδες, φίλους του στην πλατεία της πόλης Βενετίας…  η θλίψη είναι ζωγραφισμένη στο προσωπάκι του μικρού μας Αρλεκίνου…  βλέπει τους γελαστούς μασκαράδες από το παράθυρο του σπιτιού του να περνούν  παρέες παρέες και ένα δάκρυ κύλησε  στο μαγουλάκι του…  ευτυχώς, όμως, μερικές φορές στη ζωή κερδίζει η αγάπη και η φαντασία!!! Πίσω από το μικρό μας φίλο στέκει πάντα η γλυκιά και αγαπημένη του μανούλα του. Η ανιδιοτελής και ανυπέρβλητη αγάπη για το γιο της θα διώξει μακριά του τη στενοχώρια του μικρού μας ήρωα και το προσωπάκι του, θα χαμογελάσει έτσι όπως πρέπει να χαμογελούν όλα τα προσωπάκια των μικρών παιδιών…"

Για πάμε να δούμε τι θυμόμαστε από την ιστορία μέσα από ερωτήσεις κατανόησης:

Κάναμε αναδιήγηση της ιστορίας βάζοντας τις εικόνες στη σωστή  σειρά...

Που είναι βρίσκεται η πανέμορφη και μαγευτική πόλη, Βενετία, με τους γονδολιέριδες; 

Εντοπίσαμε στην υδρόγειο την Ιταλία και την Ελλάδα και βάλαμε ένα κόκκινο σημαδάκι στην Ελλάδα και ένα κίτρινο στην Ιταλία...

Εντοπίσαμε στο χάρτη την πόλη Βενετία...

Μια βόλτα στα κανάλια της Βενετίας με γόνδολα μέσα από ένα βίντεο...

Ζωγραφίσαμε εντυπώσεις από την ιστορία, αναγνωρίσαμε και γράψαμε το όνομα του Αρλεκίνου και δημιουργήσαμε έναν Αρλεκίνο με το γράμμα Α...

Την επόμενη μέρα κάποιο παιδάκι μας μας έφερε με χαρά το πρωί ένα άλλο παραμύθι με τίτλο: "Ο Αρλεκίνος"  του Roberto Piumini. Μαζευτήκαμε αμέσως στην παρεούλα και το διαβάσαμε.

Περιγραφή:

"Το συγκεκριμένο παραμύθι μας περιγράφει με πολύ χιούμορ πως ο Αρλεκίνος ξεπρόβαλε τσίτσιδος μέσα από ένα γιγάντιο πολύχρωμο αβγό και μάνα του ήταν η χαρά. Δεν γνώριζε τίποτα ούτε καν πως τρώνε. Κρύωνε και το κρύο του στερούσε τη χαρά του γι’  αυτό έπρεπε να βρει τόπο να ντυθεί. Το πρώτο τόσο δα κόκκινο κομματάκι ύφασμα το πήρε από έναν Καρδινάλιο που σκόνταψε πάνω στο πόδι του και σκίστηκε το ρούχο του. Ένα τόσο δα όμως κομματάκι δεν του έφτανε να κάνει μια φορεσιά και να ντυθεί. Έτσι κρυμμένος πίσω από μια βατομουριά, κατάφερε να αποκτήσει κι άλλα υφάσματα σε διαφορετικά χρώματα. Αλλά πώς θα μπορούσε να ενώσει τα κομματάκι για να κάνει ένα μεγάλο ύφασμα για τη φορεσιά του;  Τη λύση του την έδωσαν οι τρίχες από τα μαλλιά του με αποτέλεσμα να μείνει φαλακρός. Έτσι έφτιαξε κι ένα καπέλο για να καλύψει το κεφάλι του το φαλακρό και ξεκίνησε να βρει κάτι για να φάει. Δοκίμασε να φάει αέρα, το χέρι του, τα φύλλα της βατομουριάς αλλά τίποτα δεν μπορούσε να χορτάσει την πείνα του. Έτσι και ενώ τριγυρνούσε άρχισε να μυρίζει μια από εδώ και μια από εκεί. Έκανε πολλές απόπειρες να πάρει κάτι για να φάει αλλά στο τέλος κατέληγε να τρώει κουταλιές στα χέρια του. Απογοητευμένος πια από τη ζωή το, ζήτησε να τον πάρει ο Χάρος όταν ξαφνικά μια μαύρη άμαξα φάνηκε μπροστά του φαντάστηκε ότι ήταν ο Χάρος που ήρθε να τον πάρει αλλά τελικά η άμαξα αυτή ήταν η σωτηρία του. Οι επιβάτες της άμαξας θα τον ταΐσουν πατάτες θα σφραγίσουν και η χαρά θα έρθει πάλι στο Αρλεκίνο…"

Για πάμε να δούμε τι θυμόμαστε από την ιστορία μέσα από ερωτήσεις κατανόησης:

Στη συνέχεια φτιάξαμε με μεγάλη χαρά τους δικού μας Αρλεκίνους...

Χορέψαμε, τραγουδήσαμε, διασκεδάσαμε και ξεφαντώσαμε παρέα με τον αρλεκίνο μας.

Και επειδή η κούκλα, το κουκλοθέατρο, η κίνηση σε συνδυασμό με τη μουσική προσφέρει χαρά και μαγεύει  τα μικρά παιδιά, φτιάξαμε τις κούκλες, παίξαμε κουκλοθέατρο το παραμύθι μας και διασκεδάσαμε με τον Αρλεκίνο και την παρέα του.

Αποκριά 

Καλημέρα σας παιδάκια

Πο πο!!! γελαστά ματάκια!!!

Περνάτε όμορφα θαρρώ

σ’ αυτό το απίθανο σχολειό.

 

Ξέρετε ποια είμαι εγώ;

Αμέσως θα σας συστηθώ.

Είμαι η Αποκριά

σκορπίζω σ’ όλους τη χαρά.

Κι εγώ είμαι ο Καρνάβαλος

ο Βασιλιάς ο πρώτος

φέρνω γέλια και χαρά

σε όλους τους ανθρώπους.

 

Μαζί με τη γυναίκα μου

Θα σας πούμε μια ιστορία

που συνέβη κάποτε

στη μακρινή Ιταλία.

 

Κάποτε στην Ιταλία

και στην πόλη Βενετία.

Γλέντι έστησα τρελό

με τραγούδι και χορό.

 

Χόρευαν μικροί μεγάλοι

μες την τρέλα και τη ζάλη.

Χόρευαν και τραγουδούσαν

γέλιο  απλόχερα σκορπούσαν.

 

Πο πο πο πο μασκαράδες

ιππότες μα και βασιλιάδες.

Πιερότοι κολομπίνες

φασουλήδες μπαλαρίνες.

Ένα μικρό ορφανό παιδάκι

σ’ ένα φτωχικό σπιτάκι.

ζούσε εκεί με τη μαμά του

Αρλεκίνος τ’ όνομά του.

 

Κοιτούσε απ’ το παραθυράκι

με το σκυθρωπό μουτράκι,

τους μασκαράδες στην πλατεία

που έκαναν τη φασαρία.

Μαμά: Αγόρι μου κλαις;

Αρλεκίνος: Δεν κλαίω μανούλα, κάτι μπήκε στο μάτι μου και…

Μαμά: Όχι, όχι δε με ξεγελάς εμένα. Βλέπεις τ’ άλλα παιδιά και

Αρλεκίνος: Αχ ναι, πόσο θα το ήθελα. Όμως χωρίς ρούχο αποκριάτικο…

Μαμά: Έλα πάμε να ανεβούμε στη σοφίτα. Μπορεί να βρούμε σε κάποιο μπαούλο ένα καπέλο.. μια μπέρτα. Πρέπει κι εσύ να ντυθείς αποκριάτικα.

Αρλεκίνος: Μανούλα μου κοίτα!!! Είμαι ένας σπουδαίος μασκαράς. Τρέχω αμέσως να προλάβω τους φίλους μου στην πλατεία.

Μαμά: Στο καλό παιδί μου. Καλή διασκέδαση και να προσέχεις.

Παλιάτσος: Ω! τι όμορφος μασκαράς! Ποιος είναι; Ποιος;

Κλόουν: Το κουστούμι σου είναι αλλιώτικο από τα δικά μας

Παλιάτσος: Ο Αρλεκίνος! Ο Αρλεκίνος! Ζήτω! Ζήτω!

Μπαλαρίνα: Με λένε Λίζα. Θέλεις να χορέψουμε;

Αρλεκίνος: Και βέβαια θέλω.

 

Μπαλαρίνα: Που το βρήκες αυτό το σπουδαίο κουστούμι;

Αρλεκίνος: Μου το έφτιαξε μια σπουδαία κυρία

Μπαλαρίνα: Πώς τη λένε την κυρία;

Αρλεκίνος: Φαντασία!

Μπαλαρίνα: Φαντασία!

Αρλεκίνος: Ναι, Φαντασία, και είναι η καλή μου η μαμά.

Όλοι μαζί: Ζήτω! Η κυρία Φαντασία!

Αποκριά 

Ζήτω! Ζήτω! Η Φαντασία

φώναζαν όλοι στην πλατεία.

Κι ο Αρλεκίνος για τη μαμά

έλαμπε από χαρά

 

Έτσι έγινε γνωστή

του Αρλεκίνου η στολή

κι ο Αρλεκίνος κι  η μαμά

ζούσαν τώρα μια χαρά.