Ο χορός της βροχής και ο κύκλος του νερού. Τμήμα 5, τμήμα Ένταξης και 4ο Ολοήμερο τμήμα ( Μαργαρίτες και Μαργαριτάκια)

 

«Περπερούνα περπατεί
και το Θιό παρακαλεί
για να βρέξει μια βροχή,
μια βροχή, μια σιγανή
για να γέν’ τα στάρια μας
κι τα καλαμπόκια μας.
Μπάρις, μπάρις τα νιρά,
μπάρις, μπάρις τα κρασιά.»

 

Περπερούνα ήταν το τραγούδι που συνόδευε ένα πανάρχαιο έθιμο σε καιρό αναβροχιάς.

 Για να βρέξει τα κοριτσάκια του χωριού διάλεγαν το πιο φτωχό, το στόλιζαν με πρασινάδες και λουλούδια και γύριζαν από πόρτα σε πόρτα τραγουδώντας την Περπερούνα.

Η νοικοκυρά έβρεχε το παιδί με νερό και έδινε χρήματα.

Περπερούνα λέγανε και το κοριτσάκι και το έθιμο.

Μαζεύουμε κι εμείς  λουλούδια και πρασινάδες από  την αυλή μας,  στολίζουμε με αυτά ένα Μαργαριτάκι και αναβιώνουμε το έθιμο.

Στη συνέχεια ο καθένας από εμάς φτιάχνει την δική του περπερούνα.

Όμως αναρωτιόμαστε αν αυτή η παράδοση είναι μόνο ελληνική και τελικά ανακαλύπτουμε πως κι άλλοι λαοί με σχεδόν ίδιο τρόπο έκαναν τις δικές τους τελετές τις περιόδους ανομβρίας.

Παρακολουθούμε την ιεροτελεστία των Ινδιάνων του Καναδά και φτιάχνουμε  την σκηνή τους , τα μουσικά τους όργανα όπως το μουσικό όργανο της βροχής με ρολό υγείας , ρύζι και καρφίτσες και την φλογέρα των Ινδιάνων από καλαμάκια , φτιάχνουμε το δικό μας τοτέμ , μαζεύουμε φτερά και φτιάχνουμε τα καπέλα μας που πάνω τους  γράφουμε το ινδιάνικο όνομά μας,  βάφουμε σακούλες σκουπιδιών με την ινδιάνικη τεχνοτροπία , τις φοράμε και η δραματοποίηση ξεκινά με το τραγούδι των προσκόπων τζουμπαλά τζουμπαλά  τζουμπαλάγια.  Το γκρίζο σύννεφο , το άγριο γεράκι , ο μαύρος λύκος, η δυνατή φλόγα  και άλλα πολλά ινδιανάκια ξεφαντώνουν  γύρω από την φωτιά.

 Κι αφού κατανοήσαμε ότι διαφορετικοί λαοί με διαφορετικό πολιτισμό , στην ουσία πίστευαν με τον ίδιο τρόπο στις θεϊκές δυνάμεις  είναι ώρα να περάσουμε στην επιστημονική εξήγηση της βροχής μιλώντας  για τον κύκλο του νερού κάνοντας τα ανάλογα πειράματα και παρακολουθώντας τα κατάλληλα ολιγόλεπτα βιντεάκια που αναπαριστούν τον κύκλο του νερού με έναν μοναδικό και παιγνιώδη τρόπο που γίνεται κατανοητός από τα Μαργαριτάκια.

Η δραματοποίηση του κύκλου του νερού είναι ο ιδανικότερος τρόπος εμπέδωσης του φαινομένου από τα Μαργαριτάκια και γι αυτόν τον λόγο μεταμορφωνόμαστε σε ήλιο, σε θάλασσα , σε  σύννεφα , σε σταγόνες της βροχής που κρέμονται από μια ομπρέλα – ουρανό  και παρακολουθούμε με τα σώματά μας το ευεργετικό ταξίδι της βροχής . 

Ζωγραφίζουμε  τον κύκλο του νερού αποδεικνύοντας  ότι έχουμε κατανοήσει  τόσο την παράδοση όσο και  την πραγματικότητα.

Η ενασχόλησή μας με την βροχή κλείνει με έναν τρόπο που διεγείρει την φαντασία και την δημιουργικότητα.

Παρακολουθούμε μία συναυλία  βροχής από την ψιχάλα έως την δυνατή βροχή και τους κεραυνούς  που δημιουργείται από τα δάχτυλα .

Πρόκειται για το παιχνίδι  βροχής  με  τα  δάχτυλά  μας.

Ξεκινάμε  το  παιχνίδι  μας  λέγοντας  πως  ξεκίνησε  να  ψιχαλίζει, τότε  τα  παιδιά  αρχίζουν  να  χτυπούν  ένα  δάχτυλό  τους  στην  παλάμη  τους. Η  βροχή  δυναμώνει, χτυπάμε  δύο  δάχτυλα  στην  παλάμη  μας. Η  βροχή  πέφτει  ακόμα  πιο  δυνατά, καταιγίδα, χτυπάμε  παλαμάκια. Η  βροχή  είναι  πάρα  μα  πάρα  πολύ  δυνατή… χτυπάμε  παλαμάκια  και  τα  πόδια  μας  στο  πάτωμα. Ακριβώς  την  ίδια  διαδικασία  κάνουμε  και  για  να  σταματήσει  η  βροχή  ακολουθώντας  τα  παραπάνω  βήματα  αντίστροφα.

Στο τέλος ονειρευόμαστε έναν περίπατο μας στη βροχή ακούγοντας τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκη με θέμα την βροχή .