Ο υπέροχος μύθος της Αμυγδαλιάς που στέλνει το μήνυμα της ελπίδας. Τμήμα 5, τμήμα Ένταξης και 4ο Ολοήμερο τμήμα ( Μαργαρίτες και Μαργαριτάκια)
Η αμυγδαλιά δεν κάνει μόνο έναν από τους ωραιότερους καρπούς, αλλά νωρίτερα γεμίζει με τα ομορφότερα άνθη.
Τα περίφημα λευκά ή ροζ άνθη αμυγδαλιάς...
Υπάρχει ένας υπέροχος μύθος της αμυγδαλιάς από την αρχαιότητα που εξηγεί γιατί η αγάπη νικά πάντα τον θάνατο.
Οι μύθοι άλλωστε ήταν συνυφασμένοι με τη ζωή των αρχαίων Ελλήνων, και αποτελούσαν προσπάθεια διερεύνησης και εξήγησης των φυσικών φαινομένων.
Έτσι συνέβη και με την πρώιμη ανθοφορία της αμυγδαλιάς.
Αυτοί οι δύο νέοι λοιπόν αγαπήθηκαν πολύ και ζούσαν ευτυχισμένοι έως ότου ο Δημοφώντας νοστάλγησε τους δικούς του και θέλησε να ταξιδέψει στην Αθήνα για να τους δει.
Η Φυλλίς καθόλου δεν δυσανασχέτησε με την απόφαση του γιατί πίστευε ότι αν την αγαπούσε πραγματικά θα ξαναγυρνούσε σύντομα κοντά της .
Ο καιρός όμως περνούσε και ο Δημοφώντας αργούσε να επιστρέψει.
Η ερωτευμένη Φυλλίς έμεινε μόνη να περιμένει τον εκλεκτό της για χρόνια ώσπου μαράζωσε και πέθανε από τη θλίψη της.
Όμως οι θεοί που ήξεραν την ιστορία της την μεταμόρφωσαν σε δέντρο για να μπορεί να περιμένει για περισσότερα χρόνια τον αγαπημένο της. Έτσι η ερωτευμένη γυναίκα δεν πέθανε αλλά έγινε το δέντρο, που έμελλε να γίνει σύμβολο της ελπίδας : η Αμυγδαλιά
Έλεγαν λοιπόν ότι μετά από χρόνια και όταν ο Δημοφώντας επέστρεψε στη Θράκη, βρήκε την αγαπημένη του και πιστή γυναίκα , όχι περιστοιχισμένη από μνηστήρες ,αλλά ένα ξερό δέντρο δίχως φύλλα στη μέση του παγωμένου τοπίου.
Απελπισμένος και γεμάτος τύψεις αγκάλιασε τον κορμό της και τότε εκείνη πλημμύρισε ανθούς στη μέση του χειμώνα νικώντας το θάνατο.
Μετά από αυτή την τρυφερή ιστορία δημιουργούμε ομαδικά στον διαδραστικό πίνακα αλλά και ατομικά σε φύλλο εργασίας έναν πίνακα ζωγραφικής άγνωστου καλλιτέχνη που αναδεικνύει αυτόν τον μύθο με γλαφυρό τρόπο καθώς μέσα από ένα δέντρο αμυγδαλιάς ξεπροβάλλει μια νεαρή κοπέλα (Η Φυλλίς) και απέναντι της βρίσκεται ο Δημοφώντας .
Στη συνέχεια φτιάχνουμε ποπ κορν για να στολίσουμε τα κλαδιά της αμυγδαλιάς και τα βάφουμε με ροζ χρώμα.
Τα κλαδιά αυτά τα κολλάμε πάνω στο καδράκι που φτιάχνουμε από γλωσσοπίεστρα.
Μέσα στο καδράκι μας είναι γραμμένα τα πιο ελπιδοφόρα λόγια:
« Αν ξεκολλήσει το κλωνάρι, τι πειράζει;
Εγώ το μήνυμα σας το ΄δωσα: Έρχεται η Άνοιξη
Αν ξεκολλήσει το κλωνάρι , καθόλου δεν με νοιάζει , εγώ ήθελα μόνο να φωνάξω : Έρχεται η Άνοιξη»
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου